لیتیوم کربنات 400mg قرص پیوسته رهش خوراکی
LITHIUM CARBONATE 400mg ORAL TABLET, EXTENDED RELEASE
- نام عمومی انگلیسی: LITHIUM CARBONATE 400mg ORAL TABLET, EXTENDED RELEASE
- نام برند انگلیسی: LITHIRAM®
- نام عمومی فارسی: لیتیوم کربنات 400mg قرص پیوسته رهش خوراکی
- نام برند فارسی: لیتیرام®
- سازنده: رامو فارمین
+ موارد بیشتر
- بستن
کد :eRx102356
قیمت : 3,000 تومان
مشخصات محصول
لیتیوم کربنات 400mg قرص پیوسته رهش خوراکی
LITHIUM CARBONATE 400mg ORAL TABLET, EXTENDED RELEASE
مشخصات محصول
-
نام عمومی انگلیسیLITHIUM CARBONATE 400mg ORAL TABLET, EXTENDED RELEASE
-
نام برند انگلیسیLITHIRAM®
-
نام عمومی فارسیلیتیوم کربنات 400mg قرص پیوسته رهش خوراکی
-
نام برند فارسیلیتیرام®
-
سازندهرامو فارمین
-
کد eRxeRx102356
نقد و بررسی
لیتیوم کربنات 400mg قرص پیوسته رهش خوراکی
LITHIUM CARBONATE 400mg ORAL TABLET, EXTENDED RELEASE
1 ـ به دلیل احتمال بروز تغییرات بافتی و عملکردی کلیه متعاقب مصرف دراز مدت لیتیوم خواهد شد، به همین دلیل درمان با این دارو بیش از 5 ـ 3 سال توصیه نمی شود. 2 ـ از آنجایی که نمک های لیتیوم دارای ضریب درمانی بسیار باریکی هستند، فقطدر صورتی می توان آنها را تجویز نمود که بتوان غلظت پلاسمایی دارو را به تناوب اندازه گرفت . افزایش غلظت پلاسمایی لیتیوم بالاتر از حد درمانی ممکن است کشنده باشد. 3 ـ در صورت بروز علائم مسمومیت بالیتیوم (لرزش، عدم تعادل، نیستاگموس،نارسایی کلیوی و تشنج ) باید درمان راقطع و در صورت لزوم مسمومیت زدایی انجام داد. 4 ـ وقتی که غلظت پلاسمایی لیتیوم به حدسمی می رسد، معمولا 1 یا 2 روز طول می کشد تا علائم شدید مسمومیت بروزکند. 5 ـ در صورت تخلیه سدیم بدن، مسمومیت با لیتیوم تشدید می شود. به همین دلیل ازمصرف داروهای مدر بخصوص تیازیدهاهمزمان با این دارو باید اجتناب شود. 6 ـ در موارد میاستنی گراو، جراحی واستفاده همزمان از داروهای مدر باید بااحتیاط فراوان مصرف شود.
اختلال گوارشی، لرزش،پرنوشی و پر ادراری، افزایش وزن و خیزاز عوارض جانبی دارو هستند. تاری دید،بدتر شدن اختلال گوارشی (بی اشتهایی،استفراغ، اسهال )، ضعف عضلانی، افزایش اختلال CNS ( خواب آلودگی خفیف،کسالت، سرگیجه و عدم تعادل، عدم هماهنگی، هیپررفلکسی، تشنج، سایکوز،سنکوپ، کم ادراری، نارسایی گردش خون، اغماء و معمولا مرگ از علائم مسمومیت با لیتیوم هستند.
داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE) ، داروهای ضد التهاب غیر استروییدی، مدرهای موثربر قوس هنله و تیازیدها با کاهش دفع لیتیوم، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می دهند. لذا احتمال مسمومیت وجودخواهد داشت . سدیم بی کربنات،استازولامید و تئوفیلین دفع لیتیوم راافزایش و موجب کاهش غلظت پلاسمایی آن می شوند. گزارش شده که مصرف همزمان لیتیوم با مترونیدازول واسپکتینومایسین موجب بروز مسمومیت با لیتیوم شده است . مصرف همزمان لیتیوم با فنی توئین، کاربامازپین،وراپامیل، دیلتیازم و متیل دوپا ممکن است موجب سمیت عصبی شود. مصرف همزمان لیتیوم با داروهای ضد سایکوزبخصوص هالوپریدول و نیز بامتوکلوپرامید موجب افزایش خطر بروزعوارض خارج هرمی و احتمالا سمیت عصبی می گردد. در صورت مصرف همزمان با لیتیوم، اثر شل کننده های عضلانی افزایش می یابد. لیتیوم با اثرات نئوستیگمین و پیریدوستیگمین تداخل می کند.
1 ـ مقدار مصرف لیتیوم را باید به گونه ای تنظیم نمود که غلظت پلاسمایی در محدوده mmol/liter 1 ـ 0/4قرار بگیرد. 2 ـ جهت درمان نگهدارنده و در سالمندان،مقدار مصرف لیتیوم باید به گونه ای تنظیم شود که غلظت پلاسمایی در حد 1 mmol/liter ـ 0/4 بدست آید. 3 ـ غلظت پلاسمایی مطلوب در هر فرد بایدبه طور جداگانه تعیین شود. 4 ـ در مسمومیت خفیف با لیتیوم، قطع دارو و تجویز مقادیر زیاد آب و نمک برای رفع مسمومیت کفایت می کند. 5 ـ وقتی رژیم دارویی لیتیوم تثبیت شد،معمولا هر 3 ماه یکبار غلظت پلاسمایی آن باید اندازه گیری شود. 6 ـ در طول دوره درمان، عملکرد تیروئیدباید تحت نظر باشد. 7 ـ در طول دوره درمان، بیمار باید آب وسدیم به اندازه کافی مصرف کند. 8 ـ در صورت بروز استفراغ، اسهال،عفونت و تعریق شدید ممکن است لازم باشد مصرف لیتیوم را قطع نمود یا مقدارمصرف را کاهش داد. 9 ـ در صورت امکان از قطع ناگهانی داروپرهیز شود. 10 ـ فرآورده های مختلف لیتیوم از نظرفراهمی زیستی با یکدیگر تفاوت دارند و درصورت تغییر فرآورده مورد استفاده بیمار، باید احتیاطات لازم انجام شود. 11 ـ مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی شود. موارد منع مصرف: در نارسایی کلیه،بیماری قلبی و بیماری های که در آنهاسدیم بدن متعادل نیست (مثل بیماری آدیسون ) نباید مصرف شود.
کربنات لیتیوم از طریق خوراکی به طور کامل جذب می شود و بعداز 30 دقیقه به حداکثر غلظت پلاسمایی می رسد. 95 درصد دارو بدون تغییر ازطریق کلیه، دفع می شود.
مکانیسم اثر لیتیوم دقیق مشخص نیست، اما به دلیل شباهت یون لیتیوم به یون سدیم، جایگزین سدیم شده و در ایجاد پتانسیل عمل در سلولهای عصبی اختلال ایجاد می کند، بر روی عملکرد واسطه های شیمیایی عصبی مثل نوراپی نفرین، سروتونین، دوپامین واستیل کولین و گیرنده های آنها تأثیرمی گذارد و با کاهش تولید پیام رسان ثانویه اینوزیتول تری فسفات ایجاد پاسخ سلولی را تضعیف می کند.
از لیتیوم در درمان وپیشگیری مانیا، بیماری مانیک ـ دپرسیو،افسردگی عود کننده و رفتار تهاجمی استفاده می شود.مقدار مصرف: مقدار مصرف را باید به گونه ای تنظیم نمود که در روز چهارم یاهفتم درمان 12 ساعت پس از زمان مصرف دارو، غلظت پلاسمایی لیتیوم درمحدوده mmol/liter 1 ـ 0.4 بدست آید.همچنین تنظیم مقدار لیتیوم باید بصورتی باشد که هر هفته و در مرحله بعد هر 4 هفته و نهایت هر 3 ماه، محدوده غلظت پلاسمایی در حد فوق باشد. در ابتدا مقدار مصرف دارو به صورت منقسم در روز داده می شود، اما بعد از تثبیت غلظت پلاسمایی،ترجیح باید دارو یکبار در روز مصرف شود. به منظور درمان و پیشگیری ابتدا1.2 g/day ـ0.4 به صورت یکی و یا در 2مقدار منقسم تجویز می شود. در سالمندان و بیماران با وزن کمتر از 50 کیلوگرم روزانه 400 میلی گرم توصیه می شود.
محصولات مرتبط
مشاهده همه
کلرپرومازین هیدروکلراید 25mg قرص خوراکی
5,700 تومان
الانزاپین 15mg قرص خوراکی
11,500 تومان
دیازپام 2mg قرص خوراکی
7,000 تومان
تری فلوئوپرازین 2mg قرص خوراکی
21,700 تومان
کوئتیاپین فومارات 100mg قرص خوراکی
71,000 تومان
پیموزاید 4mg قرص خوراکی
22,000 تومان
آریپیپرازول 15mg قرص خوراکی
185 تومان